O książce: 2015 / Dziś Vera Stolts skończyła dwadzieścia sześć lat. Obudziła się – jak zawsze w swoje urodziny – w oczekiwaniu na coś szczególnie przyjemnego, co z pewnością ją dzisiaj spotka. Szybko wyskoczyła z łóżka i nucąc ulubioną piosenkę pobiegła do łazienki. Nastrój był świetny, a gdy Vera zobaczyła swoje odbicie w lustrze, zrobiło się jeszcze lepiej – jeśli coś takiego w ogóle jest możliwe, to nie ma co do tego wątpliwości. Dodatkowy rok życia nie wpłynął na jej rozkwitającą dziewczęcą twarz, a poranek tylko dodał jej świeżości. Rysy jej twarzy były jakby namalowane, a jasne światło tylko je podkreślało. Z tego powodu Vera prawie nie używała kosmetyków - nie potrzebowała ich. Vera była całkowicie dumna ze swojej sylwetki - jak to mówią, zwartej, ani pomniejszonej, ani dodanej. Ale święto to święto i nikt nie odwołał pracy - był to zwykły dzień, dzień powszedni. Rozpoczął się zwykły poranny bieg - śniadanie, potem wybór, w co się ubrać, potem włożenie tego, co wybrałeś, potem uczesanie włosów, a potem. spieszyć się na przystanek autobusowy. Musisz także iść do sklepu i kupić ciasto dla swoich kolegów. Lekka, szybka i podekscytowana Verochka wybiegła na ulicę. Ubrana w elegancką suknię, chwilowo ukryta pod płaszczem, szła szybko, ciesząc się zaciekawionymi spojrzeniami mężczyzn, którzy przechodzili jej na drodze i oczekując gratulacji w pracy.